Dawne tradycje nocy świętojańskiej

Nocy świętojańskiej od wieków towarzyszyła zabawa, podczas której celebrowano życie. Jest to zwyczaj sięgający czasów prasłowiańskich, ale 100-150 lat temu miał się on całkiem dobrze podkreśla Agnieszki Kiersnowskiej etnograf w Muzeum Rolnictwa w Ciechanowcu.

Z nocą świętojańską związane było plecenie wianków i puszczanie ich na wodę, palenie ognisk, szukanie kwiatu paproci i wiele wróżb. Większość z tych zwyczajów miało zapewnić powodzenie u płci przeciwnej. Wróżono sobie przyszłość, szczególnie imię przyszłego męża czy żony.

Noc świętojańska była od wieków świętem życia, młodości, witalności i miłości. Jednym z jej symboli był mityczny kwiat paproci, który miał zakwitać tylko w tę jedną noc w roku. Dla nas szukanie kwiatu paproci jest zabawą, nasi przodkowie traktowali to zupełnie poważnie, a do kwiatu paproci nazywanego nasięźrzałem zwracano się z prośbą o powodzenie w miłości.

Dziś Noc Świętojańska, to zabawa, do której chętnie wracają np. ośrodki kultury, muzea czy Koła Gospodyń Wiejskich. Jak wyglądało to święto dawniej? Jakie są jego źródła? I jaką tajemnicę kryje w sobie nieodnaleziony do tej pory kwiat paproci? Z tymi pytaniami Agnieszka Bolewska-Iwaniuk zwróciła się do eksperta w dziedzinie czasów minionych Agnieszki Kiersnowskiej – kierownika działu etnograficznego w Muzeum Rolnictwa im. ks. Krzysztofa Kluka w Ciechanowcu. POSŁUCHAJ